Սիրելի.....սիրելի....սիրելի....

Եվ նա ասաց: " Ես քնելուց առաջ լսում եմ Մաչետէ "նրբություն" երգը.......ինչ տարօրինակ է հնչում հայկական թարգմանությունը, իսկ ես այսօր պաթետիկ լեզվաբան եմ, որ ուղղակի ընկնում է բարդ բառերի էկստազի մեջ ու ուզում թարգմանել ամեն ինչ. հետո ինչ որ չի լսվում...միևնույն է, ազգայնամոլությունը իր ճյուղավորումներով կփրկի մեր հումանիստությունը, ու մենք չենք սկսի ատել այս հիանալի քաղաքը, որ ամեն օր մեզ ճանապարհներ է տալիս քայլելու ու ստիմուլներ` գնալու.....մինևնույն է, մենք ուզում ենք փախչել, նապաստակի նման, հերոսի նման` գնալու` հեղափոխություն անելու Աֆրիկա մայրցամաքի որևէ երկրում ու հուսալու, որ մեր միսիան կատարված է....մինչդեռ Լիլը ասեց: "Մենք միշտ բողոքելու ենք, լինենք Մայամիում, Նյու Յորքում , Կուբայում թե Մալազիայում....
Բայց ես կասեմ. միևնույն է, ժամանակը ասես կանգ է առել այս քաղաքի գլխին, ու երեկվա դևը վառում է ապագայի բոլոր կամուրջները.....ապագայի ճանապարհները նեղ են, տնակները փոքր, օդը "համ չունի", իսկ մարդիկ վաղուց սովոր են կաղապարված գոյատևել, ոչ թե շնչել այն 3-րդ թոքով, որ ոչ բոլորը ունեն. ապրելու խղճուկ իմիտացիա....որ քամում է մեզ` որպես ժամանակի անհամ գինի, որ երբեք չի արբեցնելու....և նրանք ընկնում եմ դեսուդեն, քանդում թվացյալ պատեր, գժվում, այլասերվածության աստիճանի սկսում սիրել իրար, տենչալ գազանի պես` լափել ու սիրել մարմիններ, իսկ ես միշտ ատել եմ մարմնական սիրո գերակշռումը......ու գնաց "փչացած ուղեղների դարաշրջանը..."...Էրիխ Ֆռոմը ասում էր. " Մարդիկ չեն ուզում դուրս գալ հասարակության նորմաներից, զանցի դա կբերի մենակության զգացումի սրացմանը, իսկ սերը միայն ինդիվիդուալների շնորհն է:"....ու ես տեսնում եմ նրանք, պայծառ ուղեղներին, որ ուրիշ ժպիտներով են ժպտում....Իսկ քաղաքը....քաղաքը մեր միտքն է, որ ծնում է էլի մտքեր` բողոք-գոյատևման, անհույս հիասթափության, ամբոխի դեգրեդացման ու սակավաթիվ երիտասարդների, որ պահում են ապագան. նրանք ուրիշ են...իսկ քաղաքը, քաղաքը ամեն ինչի սկիզբն է, բացի այն սկզբից, որ դառնում ենք մենք` որպես ամենի սկիզբ....իսկ քաղաքը, միևնույն է, ճզմում է դեմքեր, քեզ սարքում սուշիանման մի անիմաստ կերակուր իր իսկ երախի համար....նա քեզ սիրում է, սիրում է այնպիսին, ինչպիսին որ կերտում է քեզ......իսկ դու, դու կամ մնում ես, կամ գնում.....2սն էլ հաղթանակած պարտություն է...

Մարդը ամեն տեղ մարդ է` մի փոքր շատ, մի փոքր քիչ երջանիկ.....իսկ մի հերոս ասաց: "Ասում են, մարդիկ երբեք երջանիկ չեն լինում...."...իսկ ես կասեմ. "Երջանկությունը պահի մեջ է....".....իսկ Բոլոր ճանապարհները բերում են տուն...

Եվ ես արդեն տանն եմ....)))

U got me Hypnotized.....

I catch your eyes, try not to smile. 

I check your style. I feel your wise. 

We have a drink, then go outside. 

Talk for a while, and then we ... kiss!

We play the game, start to move.

I feel my heart, you feel the beat. 

I take your hands, you turn around slow.

We start to feel, it's time to go...

*****