SmOkE Me HarD...

SmOkE Me HarD...

Friday, February 18, 2011

Мои цветы....что похнут вечностью.....


 For My Favorite Asy...she is supaintelectual girl, with wise look in her eyes....very rare feature, of course among our youth.... very pretty girl, one of my favorite readers...that  time to time ask me about my art....thank U very much , My dear)))

                                          *****

Յասամանները սենյակի օդը մանուշակագույն են ներկել,
և վաղվա բույրը գալիք առավոտվա գերելու է, ու քթանցքներիդ յասամանի բույրն է փայլելու՝
Ի հիշատակ մարմնիս բույրի…
Անհոգ արթնացումի հեզ  շարժումների արանքով յասամաններից պոկված քամին է հարվածելու ձեռքերիդ՝
Ի հիշատակ ձեռքերիս խաղի քո գրպանում…
Ցողաթաթախ աչքերիդ սև փայլքերի մեջ, որ մանուշակագույն արևներ ունեն,
Հառնում է կերպարանքս վերջին հանդիպումի.
գիտեինք ՝ հավերժ ենք ժպտալու…
Առավոտվա տոթից տաքացած սավանդ շունչս է  տարուբեր անելու՝ հավատացնելով, թե կամ…
Քո մահճի գերող ճիրանները, որ բմբուլե փափկություն ունեն,
Այժմ փտում են մենակության հոտից, որ մաշկիդ էլ է կպել…
Ամառ բուրող առավոտներին, երբ ուրվական  ժպիտս ձգվում է մարմնիդ հասակով,
Զգում ես, գալարվում ես, արբում ես կարոտիդ վիսկիից՝
Չվախենալով արբեցող անունից…
Թարմ արևածագի համր լռության մեջ ժամացույցի սլաքներն են տնքում,
Ու կիսանինջ քնիդ մթում ,որ ափեր չունի, կրքիս տնքոցներն ես լսում՝
Մանուշակագույն ներկելով մեր աշխարհը…

                                               *****
Արթնանալու ժամն է ,սիրելիս,..
Մի հեռու,բարի առավոտ…

Ես ուզում եմ խոսել քեզ հետ...


Միտքս եկավ ծանոթացնել  ձեզ  իմ բանաստեղծություններից մեկի հետ.... լավ սկիզբ է` ձեզ թողնել ներս` իմ աշխարհի որոշ սենյակներ......ահա իմ արվեստը.....

                                                                       *****

Աստղերը այսօր երևում են պարզկա, ու գինեթուրմ հոգիները  շուրջպար են բռնել քնքշության գրկում...                 
Երկնային պարզություն, որ հոգու սնուցիչն է, իմ հոգու գիշերային նինջը կազդուրիչ, որ փայլելու եմ վաղը,
Այնպես թեթևորեն ու ժպտուն,ասես չես էլ եղել:
Աստղերը, որ ոսկեզօծից լվացվել էին ու 69 օր առաջ հեռացել,
Այժմ մրսում են ՝ փութալով գիշեր ավետել՝ ինձ առնելով կենդանի ափերն իր ժպիտի,
Որ գիշերն է նվիրել՝ անցած օրերից անկախ.
Կայինք...ու չկանք...
Աստղերը դեռ փայլում են, ու գլուխս պտտվում է սևորակ մետաքսից,
Որ աչքերիդ մթնագույն մոգության պես կանչում է համբույրի:
Աստղերը պարում են , ու մտքերը ապաքինումի դառնում են  հոսանքներ տենդահույզ   կարոտի
Եվ այնպես քնքուշ է, այնպես երկրային արտաշնչումը նոր օրվա կաթնագույն ծաղիկների,
Որ երկնքի այգում են զարթնել ՝մաքրված երեկվա  անձրևից,
Որ վաղուց չորացել է արդեն...ու հետքեր չկան…
Տես, ծաղիկները  պարում են ,ու <<դրասանգ>> կյանքն է օղակել օդը...

                                    *****
Մենախոսություն նոր էջերին հին օրագրի,որ կյանք է կոչվում...