Ծխել վերջին ծխախոտը
ու հասկանալ.
Ժամանակը առանցքներ
չունի,
Մինչդեռ հավերժության
դրականը
Ընթացքի պակասն է,
Որ ոչ տաք է, ոչ սառը,
Ալարկոտության պես
մի բան է, որ հավաքում է ուղեղիդ մետաստազները
ու քերթում քաղցկեղ…
Այնինչ վերելակով
ինքնասպանությունը ավելի նեռվային է, քան մտածելու մահը….
Օհ, քո մտքերը, ,
Քամում են ուղեղս,
Ուզում եմ փղոսկրյա
ամրոցներ կառուցել գլխիդ մազերը հատ-հատ պահելու համար,
Այնինչ ես դատարկ եմ մտքերի մեջ
Ու ինձ պետք են անհեռանկար
անհեթեթություններ՝
Փրկելու գիշերը …
Տողերը հոսում են, ակոսում
հոգիս անցանելի ճահիճների,
Որտեղ իրականում խեղդվել
եմ, հիշում եմ…
Այնինչ, սկսիզբը դրված
է…
Մոտալուտ հեռացումի
բթացումը լրացնում է քնի պակասորդը,
Ստացած նյարդաթելիկները
ծորում են աչքերի միջից ու գարշահոտ թքի հետ
լցվում պատուհանին…
Հարսանելան կոշիկները
հուշում են՝ Ընթացք կա,
Բացակայում է սկիզբը,
որ չի տալու ավարտի պատճառը…
Անպատասխան աղոթք
ընկավ Աստվածաշնչի էջերին,
Հետևաբար , անբուժելի
եմ…
Ես վախենում եմ
<<ցատկից>>,
Իմ անորոշության պարանը
ունի 2 իմաստ՝
Ճոճանք կամ դադար,
Այնինչ շոշափելին լոկ
հանդարտ նստելն է ու շարժումը մարմնից այն կողմ…
…Ոսկե միջինը լոկ
Կիսաստվածությունն է…
20/07/2012
No comments:
Post a Comment